Kraj devetnaestoga i početak dvadesetoga stoljeća kao prolegomena novom identitetu čovjeka. Opstinantno gledanje na svijet, zasićeno patetikom. Nove teme u književnosti (ogoljela psiha, loše navike, gađenje, eksplikacija seksualnosti, negacija sakralnosti, divinacija novog poretka na političkome planu), nove forme (nestrofičnost, nesročnost). Baudelaire kao preteča modernizma, medijator što, rugajući se svačemu, novim nadopunjava staro. Rimbaud kao preteča nadrealizma i iskreni nastavljač Baudelaireov zabavlja se podsvjesnim. A Nastavi...